นิทานพื้นบ้าน

นิทานพื้นบ้าน

      

       กล่องข้าวน้อยฆ่าแม่

           ทอง เป็นชายหนุ่มนิสัยวู่วามเอาแต่ใจตนเอง วันหนึ่งเขาออกไปทำนาตั้งแต่เช้ามืด รออยู่จนสายไม่เห็นแม่นำข้าวมาส่งทำให้รู้สึกหงุดหงิดเพราะหิวจนแสบท้องคอยชะเง้อมองหา ครั้นดวงตะวันลอยสูงเกือบจะตรงศีรษะเห็นแม่ถือกล่องข้าวเดินกระย่องกระแย่งมาแต่ไกล ทองรีบลุกออกจากร่มไม้ตรงเข้าไปต่อว่าทันที
"แม่มัวทำอะไรอยู่ รู้หรือเปล่าว่าข้าหิวจวนจะเป็นลมอยู่แล้ว"
"อย่าโกรธเลยลูก" แม่หยุดยืนหอบหายใจถี่ๆด้วยความเหนื่อยเนื่องจากเดินฝ่าเปลวแดดมาเป็นระยะทางไกล
"แม่เป็นไข้ไม่ค่อยสบายพอลุกไหวก็รีบหุงข้าวหุงปลาแล้วเอามาให้เอ็งนี่แหละ"
"แล้วทำไมถึงเอาข้าวใส่กล่องใบเล็กนิดเดียวมาให้ข้า จะพอกินได้ยังไง"
"ถึงกล่องจะเล็ก แต่แม่ก็อัดข้าวมาแน่นนะลูก"
"พูดมากอยู่นั่นแหละ รีบส่งข้าวมาให้ข้าเร็วเข้า"
ทองกระชากกล่องข้าวมาจากมือจนแม่เสี่ยหลักล้มลง แต่ชายหนุ่มก็ไม่สนใจไยดี รีบเปิดกล่องข้าวกินอย่างหิวโหย เมื่ออิ่มแล้วจึงรู้ว่าแม่พูดจริงเพราะข้าวในกล่องยังเหลืออยู่อีกตั้งมาก ทองเห็นแม่นอนนิ่งไม่เคลื่อนไหวรีบเข้าไปดู ปรากฏว่าตนเองทำรุนแรงกับแม่ เข้าไปกอดศพร้องไห้รำพัน แต่แม่ของเขาก็ไม่มีวันฟื้นขึ้นมาได้อีกแล้ว