คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน แต่ใช้ในบริบทต่าง ๆ กัน
หรือเรียกอีกอย่างว่า คำพ้องความ ความหมายตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พุทธศักราช
2552 ให้คำอธิบายว่า
"คำที่เขียนต่างกันแต่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก เช่น มนุษย์
กับ คน บ้าน กับ เรือน รอ กับ คอย ป่า กับ ดง คำพ้องความ ก็ว่า"
ตัวอย่าง
พระเจ้าแผ่นดิน
กษัตริย์
ขัตติยะ เจ้าชีวิต บพิตร ปิ่นเกล้า ผ่านเผ้า พระภูบาล ภูวดล
ผู้หญิง
กนิษฐ์
กนิษฐา กระลาพิน กระลาศรี กัญญา กันยา กัลยาณี กานดา กามินี
ดอกไม้
กรรณิกา
กุสุม โกสุม กุสุมาลย์ บุปผา บุปผชาติ บุษบง ผกา พบู พวงมาลา
แม่น้ำ
กระสินธ์
คงคา ชลชาติ ชลธาร ชลาลัย ชลาศัย ชเล ชโลทร ธารา นที
พระจันทร์
แข
โค จันทร์ จันทร จันทรพิมพ์ จันทรมณฑล เดือน ตโมนุท ตโมทร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น