สำนวนในภาษาไทย

สำนวนในภาษาไทย

ความหมายของสำนวน

       สำนวน คือ ถ้อยคำที่เรียบเรียงเป็นข้อความหรือคำพูดที่เป็นชั้นเชิง ไม่ตรงตามรูปแบบภาษา มีลักษณะเฉพาะตัว มีลักษณะเปรียบเทียบ ใช้คำน้อยกินความมาก เช่น กิ้งก่าได้ทอง ไข่ในหิน สำนวนในภาษาไทยมีทั้งในสำนวนที่ใช้กันมานาน และสำนวนที่เกิดขึ้นมาใหม่ การมีความรู้เรื่องสำนวนจะช่วยให้การสื่อสารน่าสนใจและเกิดประสิทธิผล สำนวนมีความหมายรวมถึง ภาษิตและคำพังเพยด้วย

        ภาษิตหรือสุภาษิต คือ ถ้อยคำหรือข้อความที่กล่าวสืบต่อกันมาช้านาน เป็นข้อความสั้น ๆ    กินความลึกซึ้ง มีความหมายเป็นคติคำสอน เช่น ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ฯลฯ

        คำพังเพย คือ ถ้อยคำที่แสดงความจริง ไม่ได้สอนโดยตรง แต่กล่าวในเชิงกระทบเสียดสีจากเรื่องราวในสังคม เช่น ตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ หมาเห่าใบตองแห้ง ฯลฯ